Heeft u ook verliefde truien?

Ik vertel u waarschijnlijk niets nieuws, maar voor mij was het wel nieuwe informatie: de kleding die je draagt is een weerspiegeling van je emotionele toestand. Met andere woorden: voel je je vrolijk, dan draag je vrolijke kleding. Of was het: draag je vrolijke kleding, dan voel je je vrolijk?

U merkt het al, aan mij zijn dit soort zaken niet besteed. Dat komt door twee dingen: ten eerste ben ik een man en ten tweede heb ik totaal geen gevoel voor mode. Volgens velen (vooral vrouwen) versterkt het eerste trouwens het tweede, maar goed. Mooie kleding? Tuurlijk heb je die. En je hebt ook lelijke kleding. Maar kleding met een stemming? Ik zie mezelf al nieuwe kleren kopen:

“Goedemorgen, mevrouw!”
“Goedemorgen meneer. Wat ziet u er vrolijk uit. U glanst helemaal.”
“Ja, dat zou heel goed kunnen, ik ben namelijk verliefd. Daarom ben ik ook hier. Ik loop nu namelijk wel in een vrolijke trui, maar niet in een verliefde trui en dat kan natuurlijk niet, want mijn kleding moet weerspiegelen hoe ik mij voel. Heeft u ook verliefde truien?”
“Ja, ik ben daar belazerd zeg! Ik kan u toch geen verliefde trui gaan verkopen?”
“Nou nou, doe maar kalm. Maar waarom kunt u mij geen verliefde trui verkopen? Heeft u ze niet?”
“Natuurlijk hebben wij verliefde truien! Wat denkt u wel? Wij hebben twee truien die de gelukkigste en meest verliefde truien van de hele wereld zijn!”
“Maar wat is dan het probleem? Ik ben ook de meest verliefde man van de hele wereld, dus doet u mij maar zo’n verliefde trui.”
“Heeft u dan geen hart, mijnheer?! Ik kan toch niet zo’n trui uit de mouwen van zijn geliefde rukken, alleen omdat u verliefd bent? Het zou zijn arme wollen hartje breken!”
“Tsja, zo had ik het eerlijk gezegd nog nooit bekeken.”
“Nou, zo is het dus wel.”
“Zeg, weet u wat: verkoopt u mij dan maar beide truien. Dan koop ik gewoon het verliefde stelletje. Dan geef ik er een aan mijn vriendin en dan kunnen we met z’n vieren gezellig verliefd zijn.”
“Ja, dat kan dus niet hè.”
“Wat nou dan weer?”
“Nou, die truien hebben allang een gezinnetje gesticht. Ze hebben samen al twee kindersweaters en ook een schattig kruippakje. Of u neemt ze allemaal, of u neemt er geen eentje.”
“Ja euh, zeg luister eens! Ik blijf natuurlijk niet aan de gang. Wat moet dat allemaal kosten, zeg! En dat terwijl ik alleen maar een trui wil. Bovendien zijn mijn vriendin en ik nog lang niet toe aan kinderen.”
“Nou, dan gaat het hele zaakje niet door, meneer. Ik ga me hier toch geen gelukkig truiengezin uit elkaar rukken omdat u een beetje verliefd bent. Misschien is het met een half jaar alweer uit met uw vriendin en wie zit er dan met de brokken? Uw verliefde trui. Nee meneer, daar begin ik niet aan.”
“Ach mevrouw, ik heb er toch al meer dan genoeg van. Weet u wat? Doet u mij maar een geërgerde trui.”