Imagomuziek wordt het Woord van 2010. Tenminste, ik ga daar mijn best voor doen. Wat 'ontvrienden' kan, dat kan 'imagomuziek' ook. Bovendien heb ik het gecheckt: het woord imagomuziek bestaat nog niet. En dat terwijl 'ontvrienden' (ontvrinden?) al in de zeventiende eeuw gebezigd werd.
Wat is nu imagomuziek? Imagomuziek is precies wat het woord doet suggereren, imagovormende muziek. Dus niet muziek die je draait, omdat je het zo mooi vindt (al kan dat natuurlijk ook), maar muziek die je draait om jezelf een bepaald imago aan te meten. Vaak gaat dit gepaard met de aanwezigheid van anderen die de muziek waar jij naar luistert, kunnen horen.
Stel, je zit in de trein op weg naar huis. Het is druk in de coupé en er wordt flink gepraat. Maar boven al die gesprekken uit, hoor jij één duidelijk geluid: het gebonk van de MP3-speler van een jongen. Boos kijk je in de richting van deze... inderdaad: aso. Op basis van de muziek en vooral op basis van hoe deze muziek gedraaid wordt, heb je al een beeld gevormd over deze jongen. De jongen heeft zichzelf dankzij zijn muziek een imago aangemeten: imagomuziek.
Imagomuziek kun je natuurlijk ook in je voordeel gebruiken. Stel: je hebt het gevoel dat je bij je collega's niet als bijzonder intellectueel wordt ervaren (al dan niet terecht), dus kom je op een dag extra vroeg op het werk met een radio die je net hard genoeg op Radio 4 aanzet dat je collega's de klassieke muziek kunnen horen als zij binnenkomen. Aangezien klassieke muziek over het algemeen wordt geluisterd door mensen met een bovengemiddeld IQ, en aangezien je collega's zichzelf graag tot die groep rekenen en dit dus ook weten, zullen zij als zij binnenkomen denken: 'Goh, die collega is zo dom nog niet.' Wederom heeft imagomuziek haar doel bereikt.
Na Twitter, Hyves, Facebook en LinkedIn is het nu de beurt aan imagomuziek om mensen te helpen bij hun sociale contacten. Altijd al stiekem verliefd geweest op dat meisje of die jongen? Ga er eens in de buurt zitten en draai net even iets te hard die muziek waarvan je weet dat zij of hij hem ook zo mooi vindt. Grote kans dat er vlug een gesprek wordt begonnen.
Imagomuziek gaat het helemaal maken. Maar zoals elk buzzwoord heeft ook imagomuziek flink wat reclame nodig. De opdracht voor dit jaar luidt dan ook: draai flink wat imagomuziek en profiteer van al het goeds dat het kan brengen.
Imagomuziek: spread the word!
woensdag 13 januari 2010
donderdag 14 mei 2009
De dingen die ons wakker houden (en maken)
Er zijn veel dingen die mensen wakker kunnen houden: Wat zou de uitslag van mijn medisch onderzoek zijn? Heb ik volgende week mijn baan nog? Houdt ze nog wel van me? Eén ding vooral houdt mijzelf wakker en dat is koffie.
Vooral 's ochtends is het zwarte goud een zegen. Ik sta op, was me, kleed me aan, ga naar beneden, neem een kop koffie en dan wordt ik wakker. Wakker worden is niet mijn sterkste punt. Oké, dus het vloeibare goedje houdt me niet alleen wakker, het maakt me ook wakker.
Daar niet iedereen een veteraan in het wakker worden met koffie is, hier wat tips.
Persoonlijk zou ik voor hete koffie kiezen om het Grote Ontwaken mee in te luiden. Niet alleen is het lekkerder, maar mocht je in slaapdronken toestand het kopje missen en de koffie over jezelf heen gieten, dan ben je alsnog in één keer goed wakker.
Een derde punt dat helpt bij het wakker worden met koffie, is de Senseo. Toegegeven: niet de lekkerste koffie - volgens sommigen niet eens koffie - maar de kleine guit waarmee je de koffiepads bevochtigt maakt bij dit proces zoveel lawaai, dat zelfs een in winterslaap zijnde slang het apparaat vanuit het vacuüm van het kille en vooral stille heelal kan horen.
Tot slot moet de koffie zwart en op een lege maag gedronken worden. Mochten alle eerdergenoemde maatregelen falen - bijvoorbeeld omdat je geen Senseo hebt, maar een koffiezetapparaat met dubbel geïsoleerde wanden en een thermische beveiliging, terwijl je vriendin ook nog eens uitsluitend cafeïnevrije koffie voor jullie tweetjes koopt - dan kunnen we altijd nog rekenen op de oude vertrouwde ochtend-maagkramp.
Aan al deze sublieme maatregelen die garanderen dat je 's ochtends ook daadwerkelijk wakker wordt, kleeft echter één groot nadeel - naast het feit dat je een oorverdovend, bekbrandend, maagwandvretend, niet te zuipen kopje koffie hebt natuurlijk: je moet goed wakker zijn om aan dit hele ochtendkopjekoffiezettengebeuren te kunnen beginnen. Daarom heb ik ook een prachtige en vooral luidruchtige rinkelwekker die er elke morgen trouw voor zorgt dat er in mijn hoofd net genoeg hersenactiviteit is om aan het ochtendkopjekoffiezettengebeuren te kunne beginnen. Had ik al gezegd dat wakker worden niet mijn sterkste punt is?
Vooral 's ochtends is het zwarte goud een zegen. Ik sta op, was me, kleed me aan, ga naar beneden, neem een kop koffie en dan wordt ik wakker. Wakker worden is niet mijn sterkste punt. Oké, dus het vloeibare goedje houdt me niet alleen wakker, het maakt me ook wakker.
Daar niet iedereen een veteraan in het wakker worden met koffie is, hier wat tips.
Persoonlijk zou ik voor hete koffie kiezen om het Grote Ontwaken mee in te luiden. Niet alleen is het lekkerder, maar mocht je in slaapdronken toestand het kopje missen en de koffie over jezelf heen gieten, dan ben je alsnog in één keer goed wakker.
Een derde punt dat helpt bij het wakker worden met koffie, is de Senseo. Toegegeven: niet de lekkerste koffie - volgens sommigen niet eens koffie - maar de kleine guit waarmee je de koffiepads bevochtigt maakt bij dit proces zoveel lawaai, dat zelfs een in winterslaap zijnde slang het apparaat vanuit het vacuüm van het kille en vooral stille heelal kan horen.
Tot slot moet de koffie zwart en op een lege maag gedronken worden. Mochten alle eerdergenoemde maatregelen falen - bijvoorbeeld omdat je geen Senseo hebt, maar een koffiezetapparaat met dubbel geïsoleerde wanden en een thermische beveiliging, terwijl je vriendin ook nog eens uitsluitend cafeïnevrije koffie voor jullie tweetjes koopt - dan kunnen we altijd nog rekenen op de oude vertrouwde ochtend-maagkramp.
Aan al deze sublieme maatregelen die garanderen dat je 's ochtends ook daadwerkelijk wakker wordt, kleeft echter één groot nadeel - naast het feit dat je een oorverdovend, bekbrandend, maagwandvretend, niet te zuipen kopje koffie hebt natuurlijk: je moet goed wakker zijn om aan dit hele ochtendkopjekoffiezettengebeuren te kunnen beginnen. Daarom heb ik ook een prachtige en vooral luidruchtige rinkelwekker die er elke morgen trouw voor zorgt dat er in mijn hoofd net genoeg hersenactiviteit is om aan het ochtendkopjekoffiezettengebeuren te kunne beginnen. Had ik al gezegd dat wakker worden niet mijn sterkste punt is?
Heeft u ook verliefde truien?
Ik vertel u waarschijnlijk niets nieuws, maar voor mij was het wel nieuwe informatie: de kleding die je draagt is een weerspiegeling van je emotionele toestand. Met andere woorden: voel je je vrolijk, dan draag je vrolijke kleding. Of was het: draag je vrolijke kleding, dan voel je je vrolijk?
U merkt het al, aan mij zijn dit soort zaken niet besteed. Dat komt door twee dingen: ten eerste ben ik een man en ten tweede heb ik totaal geen gevoel voor mode. Volgens velen (vooral vrouwen) versterkt het eerste trouwens het tweede, maar goed. Mooie kleding? Tuurlijk heb je die. En je hebt ook lelijke kleding. Maar kleding met een stemming? Ik zie mezelf al nieuwe kleren kopen:
“Goedemorgen, mevrouw!”
“Goedemorgen meneer. Wat ziet u er vrolijk uit. U glanst helemaal.”
“Ja, dat zou heel goed kunnen, ik ben namelijk verliefd. Daarom ben ik ook hier. Ik loop nu namelijk wel in een vrolijke trui, maar niet in een verliefde trui en dat kan natuurlijk niet, want mijn kleding moet weerspiegelen hoe ik mij voel. Heeft u ook verliefde truien?”
“Ja, ik ben daar belazerd zeg! Ik kan u toch geen verliefde trui gaan verkopen?”
“Nou nou, doe maar kalm. Maar waarom kunt u mij geen verliefde trui verkopen? Heeft u ze niet?”
“Natuurlijk hebben wij verliefde truien! Wat denkt u wel? Wij hebben twee truien die de gelukkigste en meest verliefde truien van de hele wereld zijn!”
“Maar wat is dan het probleem? Ik ben ook de meest verliefde man van de hele wereld, dus doet u mij maar zo’n verliefde trui.”
“Heeft u dan geen hart, mijnheer?! Ik kan toch niet zo’n trui uit de mouwen van zijn geliefde rukken, alleen omdat u verliefd bent? Het zou zijn arme wollen hartje breken!”
“Tsja, zo had ik het eerlijk gezegd nog nooit bekeken.”
“Nou, zo is het dus wel.”
“Zeg, weet u wat: verkoopt u mij dan maar beide truien. Dan koop ik gewoon het verliefde stelletje. Dan geef ik er een aan mijn vriendin en dan kunnen we met z’n vieren gezellig verliefd zijn.”
“Ja, dat kan dus niet hè.”
“Wat nou dan weer?”
“Nou, die truien hebben allang een gezinnetje gesticht. Ze hebben samen al twee kindersweaters en ook een schattig kruippakje. Of u neemt ze allemaal, of u neemt er geen eentje.”
“Ja euh, zeg luister eens! Ik blijf natuurlijk niet aan de gang. Wat moet dat allemaal kosten, zeg! En dat terwijl ik alleen maar een trui wil. Bovendien zijn mijn vriendin en ik nog lang niet toe aan kinderen.”
“Nou, dan gaat het hele zaakje niet door, meneer. Ik ga me hier toch geen gelukkig truiengezin uit elkaar rukken omdat u een beetje verliefd bent. Misschien is het met een half jaar alweer uit met uw vriendin en wie zit er dan met de brokken? Uw verliefde trui. Nee meneer, daar begin ik niet aan.”
“Ach mevrouw, ik heb er toch al meer dan genoeg van. Weet u wat? Doet u mij maar een geërgerde trui.”
U merkt het al, aan mij zijn dit soort zaken niet besteed. Dat komt door twee dingen: ten eerste ben ik een man en ten tweede heb ik totaal geen gevoel voor mode. Volgens velen (vooral vrouwen) versterkt het eerste trouwens het tweede, maar goed. Mooie kleding? Tuurlijk heb je die. En je hebt ook lelijke kleding. Maar kleding met een stemming? Ik zie mezelf al nieuwe kleren kopen:
“Goedemorgen, mevrouw!”
“Goedemorgen meneer. Wat ziet u er vrolijk uit. U glanst helemaal.”
“Ja, dat zou heel goed kunnen, ik ben namelijk verliefd. Daarom ben ik ook hier. Ik loop nu namelijk wel in een vrolijke trui, maar niet in een verliefde trui en dat kan natuurlijk niet, want mijn kleding moet weerspiegelen hoe ik mij voel. Heeft u ook verliefde truien?”
“Ja, ik ben daar belazerd zeg! Ik kan u toch geen verliefde trui gaan verkopen?”
“Nou nou, doe maar kalm. Maar waarom kunt u mij geen verliefde trui verkopen? Heeft u ze niet?”
“Natuurlijk hebben wij verliefde truien! Wat denkt u wel? Wij hebben twee truien die de gelukkigste en meest verliefde truien van de hele wereld zijn!”
“Maar wat is dan het probleem? Ik ben ook de meest verliefde man van de hele wereld, dus doet u mij maar zo’n verliefde trui.”
“Heeft u dan geen hart, mijnheer?! Ik kan toch niet zo’n trui uit de mouwen van zijn geliefde rukken, alleen omdat u verliefd bent? Het zou zijn arme wollen hartje breken!”
“Tsja, zo had ik het eerlijk gezegd nog nooit bekeken.”
“Nou, zo is het dus wel.”
“Zeg, weet u wat: verkoopt u mij dan maar beide truien. Dan koop ik gewoon het verliefde stelletje. Dan geef ik er een aan mijn vriendin en dan kunnen we met z’n vieren gezellig verliefd zijn.”
“Ja, dat kan dus niet hè.”
“Wat nou dan weer?”
“Nou, die truien hebben allang een gezinnetje gesticht. Ze hebben samen al twee kindersweaters en ook een schattig kruippakje. Of u neemt ze allemaal, of u neemt er geen eentje.”
“Ja euh, zeg luister eens! Ik blijf natuurlijk niet aan de gang. Wat moet dat allemaal kosten, zeg! En dat terwijl ik alleen maar een trui wil. Bovendien zijn mijn vriendin en ik nog lang niet toe aan kinderen.”
“Nou, dan gaat het hele zaakje niet door, meneer. Ik ga me hier toch geen gelukkig truiengezin uit elkaar rukken omdat u een beetje verliefd bent. Misschien is het met een half jaar alweer uit met uw vriendin en wie zit er dan met de brokken? Uw verliefde trui. Nee meneer, daar begin ik niet aan.”
“Ach mevrouw, ik heb er toch al meer dan genoeg van. Weet u wat? Doet u mij maar een geërgerde trui.”
De Geboorte
Met slechts een paar drukken op wat knoppen was hij geboren: het Grote Kleine-Verhalen-Blog. Toegegeven: het kost wat meer drukken op veel meer knoppen om deze pasgeborene te laten groeien, maar een mens moet ergens beginnen. Maar ja, wat is het Grote Kleine-Verhalen-Blog dan precies?
Dit blog is momenteel misschien nog niet groot in de letterlijke zin van het woord - behalve dit kleine verhaal staat er nog niets op - maar in de figuurlijke zin is het al een behoorlijke rakker. Want dit is mijn eerste echte blog, wat toch wel een grootse gebeurtenis genoemd mag worden. Kleine verhalen daarentegen schrijf ik al wat langer, al is het meeste niet eens blogwaardig. Maar wat moet een mens dan met de verhaaltjes die wel blogwaardig zijn? Vanaf nu hebben die korte verhalen, anekdotes en noemenswaardige gebeurtenissen een digitaal thuis.
Welkom op het Grote Kleine-Verhalen-Blog.
Dit blog is momenteel misschien nog niet groot in de letterlijke zin van het woord - behalve dit kleine verhaal staat er nog niets op - maar in de figuurlijke zin is het al een behoorlijke rakker. Want dit is mijn eerste echte blog, wat toch wel een grootse gebeurtenis genoemd mag worden. Kleine verhalen daarentegen schrijf ik al wat langer, al is het meeste niet eens blogwaardig. Maar wat moet een mens dan met de verhaaltjes die wel blogwaardig zijn? Vanaf nu hebben die korte verhalen, anekdotes en noemenswaardige gebeurtenissen een digitaal thuis.
Welkom op het Grote Kleine-Verhalen-Blog.
Abonneren op:
Posts (Atom)